PRZYJMOWANIE DO ŻYWEGO RÓŻAŃCA
Przyjmowanie do Żywego Różańca dokonuje się w kościele, najlepiej przy ołtarzu Matki Bożej, po Mszy świętej lub nabożeństwie, zwłaszcza z okazji takich uroczystości jak miesiąc październik, Pierwsza Komunia święta, misje parafialne lub rekolekcje. Względy praktyczne przemawiają za tym, aby w różach małych dzieci zelatorem lub zelatorką był starszy chłopiec lub starsza dziewczynka.
CEREMONIE przyjęcia do Żywego Różańca są następujące:
Ksiądz ubrany w komżę, stułę i białą kapę, intonuje przy ołtarzu hymn do Ducha Świętego: Veni Creator Spiritus (O Stworzycielu Duchu, przyjdź).
KANDYDACI trzymają w ręku różaniec, kapłan zaś dokonuje poświęcenia różańców według formuły:
„Na cześć i chwałę Bogarodzicy, Dziewicy Maryi, na pamiątkę tajemnic życia, śmierci i zmartwychwstania Pana naszego Jezusa Chrystusa, błogosławię + i poświęcam + te różańce, w imię Ojca + i Syna i Ducha Świętego. Amen”.
Poświęcone różańce kropi wodą święconą.
Następnie przyjmowani powtarzają za kapłanem akt ofiarowania siebie Matce Bożej:
„Ciebie, Najświętsza Maryjo Panno, Królowo Różańca świętego, biorę sobie dzisiaj za Patronkę i Opiekunkę. Proszę Cię pokornie, abyś we wszystkich potrzebach moich – teraz i w godzinę śmierci mojej – wspierała mnie swoją pomocą. Amen”.
Ceremonię przyjęcia kończy kapłan słowami:
„Zostaliście przyjęci do Żywego Różańca i do udziału w odpustach różańcowych. Módlcie się wytrwale i żyjcie w miłości, a Bóg pokoju i łaski niech będzie z wami. Amen”.
W każdej parafii należy prowadzić Księgę Żywego Różańca, do której wpisuje się imię i nazwisko przyjętych. Wpisania do Księgi dokonuje się w zakrystii lub w innym odpowiednim pomieszczeniu, w zależności od liczby przyjmowanych.
ŻYWE RÓŻE zakłada się wśród dzieci, młodzieży, ojców i matek. Na czele róży stoi zelator lub zelatorka oraz ich zastępcy. Zelatorów mogą wybierać sami członkowie Żywego Różańca przy współudziale ks. Dyrektora. Każda róża obiera sobie Patrona, od którego bierze swą nazwę, np.:
- Róża św. Bernardetty (dziewczynki)
- Róża św. Dominika Savio (chłopcy)
- Róża Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej (młodzież żeńska)
- Róża św. Maksymiliana (młodzież męska)
- Róża Matki Boskiej Bolesnej (matki)
- Róża św. Józefa (ojcowie).
Członkowie Żywego Różańca naśladują gorliwie cnoty Najśw. Maryi Panny. Uroczyście obchodzą święta swego Patrona, najlepiej w najbliższą niedzielę. Zamawiają Mszę świętą i przystępują do sakramentów świętych. Jest to jakby ich uroczystość imieninowa w Żywym Różańcu. Pierwsza Komunia święta stwarza doskonałą okazję przyjęcia wszystkich dzieci do Żywego Różańca, aby przezeń związać ich na całe życie z Chrystusem, którego przyjmują w Komunii świętej. Podobnie doskonałą okazją wpisania do Księgi Różańcowej niosą rekolekcje lub misje parafialne, podczas których od samego początku należy wiernych przygotować i nastawić na uroczyste przyjęcie do Różańca świętego, podkreślając równocześnie, że założenie lub odnowienie Żywego Różańca w parafii jest praktycznym celem tych ćwiczeń religijnych. W podobnym duchu należy wykorzystywać miesiąc październik. W ostatnią niedzielę października można urządzić specjalne nabożeństwo, zakładając nowe róże i uzupełniając dotychczasowe. Przy uzupełnianiu, przyjęcie do Żywego Różańca odbywa się bez uroczystych ceremonii i polega na samym wpisaniu imienia i nazwiska do Księgi, w miejsce osoby, która umarła lub na stałe wyjechała.