400 lat kościoła pw. św. Jacka Odrowąża w Leszczynach

Ponad czterysta lat temu, w 1610 r. bp Piotr Tylicki ufundował w Leszczynach kościół. Patronem świątyni został św. Jacek Odrowąż, wielki dominikanin. Według utrwalonej od pokoleń tradycji, kościół powstał w miejscu, gdzie św. Jacek, w podróży do Krakowa, miał się zatrzymać na nocleg.

Staraniem bp krakowskiego Marcina Szyszkowskieo świątynia została rozbudowana już w 1615 roku. Kościół poświęcił bp Tomasz Oborski 20 października 1628 r. z woli bp Marcina Szyszkowskiego. Rocznicę konsekracji kościoła obchodzono zawsze w pierwszą niedzielę po rocznicy Wiktorii Chocimskiej. Parafię erygował bp Marcin Szyszkowski w 1628 r. (taka data istnieje na tablicy wmurowanej w prezbiterium). Kościół był zniszczony podczas „Potopu” szwedzkiego. Po pożarze w 1896 r. świątynię odnowiono dzięki ks. Wincentemu Rozlau, przy okazji znacznie ją rozbudowano. Kościół ponownie konsekrował bp Tomasz Kuliński w 1897 roku.

Jest to kościół trzynawowy, orientowany, późnorenesansowy, o częściowo zatartym charakterze stylowym. Od wschodu zakończony prostokątnym prezbiterium z zakrystią, od zachodu do świątyni przylega dobudowana, wysoka wieża z charakterystycznym hełmem. Wnętrze świątyni posiada sklepienie kolebkowo-krzyżowe w prezbiterium, w nawach bocznych – żebrowe, z dekoracją żebrowo-ramową ze wspornikami. Sklepienie i ściany zdobi polichromia z motywami cudów św Jacka, autorstwa Henryka Czarneckiego – wykonana w latach 1922-23. W ołtarzu głównym z XIX wieku – zabytkowy wczesnobarokowy krucyfiks z połowy XVII w. otoczony rzeźbami – Matki Boskiej i św. Jana. W nawach bocznych – ołtarz Matki Bożej z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej oraz ołtarz św. Jacka z końca XIX w. z obrazem patrona z pierwszej połowy XVII wieku. Wśród zabytkowych elementów wyposażenia: wczesnobarokowa chrzcielnica z piaskowca, drzwi do zakrystii z przełomu XVII/XVIII w. , konfesjonały (XIX w.). Dzięki prowadzonym w ostatnich dwudziestu latach inwestycjom i remontom, świątynia odzyskuje dawny blask. W kościele znajduje się tablica epitafijna ku czci rodziców Stefana Żeromskiego z 1950 r. – matki Józefy Żeromskiej z domu Katerla – zm. 16 sierpnia 1879 r. oraz Wincentego Żeromskiego – zm. 23 września 1883 r., pochowanych na miejscowym cmentarzu parafialnym. W parafii od wieków żywy jest kult św. Jacka. Wstawiennictwu Patrona przypisuje się ocalenia kościoła podczas natarcia wojsk rosyjskich i austriackich w czasach I Wojny Światowej. Według zapisków w kronice parafialnej – na szczycie świątyni, mieszkańcy postrzegli postać duchownego w białym habicie i płaszczu. W tym czasie ludzie wzywali orędownictwa św. Jacka i to właśnie jemu przypisali uratowanie kościoła i swoich domów. Na pamiątkę tego wydarzenia, w pobliżu kościoła parafianie usypali kopiec, na którym miała znaleźć się figura patrona parafii. Z powodu trudności z kupieniem takiej figury, umieścili figurę Matki Bożej Niepokalanie Poczętej, która stoi tutaj do dziś.

Na placu przed kościołem znajduje się pomnik upamiętniający poległych w zasadzce partyzantów 4 Pułku Piechoty Legionów AK Oddziału „Wybranieccy” w 1943 roku.