W niedzielny chłodny zimowy wieczór duża grupa parafian z Leszczyn postanowiła rozgrzać się przy „łOgniu” spektaklu Teatru Wyższego Seminarium Duchownego w Kielcach. W historiach góralskich odnaleźliśmy dpowiedzi na stawiane pytania obecnego świata, które w prosty sposób wprowadzają ład do serc zagubionych „owieczek”.
Wśród aktorów spektaklu w reżyserii ks. Stefana Radziszewskiego zobaczyliśmy 3 kleryków z naszej parafii: Daniela Olejarczyka grającego świętokrzyską Genowefę Pigwę, jako turystę – Patryka Kunderę oraz Pawła Bałagę, który jako Owca znalazł porządek świata.
Uwieńczeniem przedstawienia były przypomniane słowa przyrzeczenia Górali Polskich, którzy poprzez Burmistrza Miasta Zakopanego Adama Bachledę Curuś w dniu 6 czerwca 1997 roku przed obliczem Ojca Świętego Jana Pawła II przyrzekli trwanie przy Bożej Prawdzie.
HOŁD GÓRALI POLSKICH
Szczęsliwi i wdzięczni Bogu w Trójcy Jedynemu, iż wejrzał na niskość naszą, a Naród Polski wydźwignął, wyniósł w wielkim Synu gór naszych i zawołał do gór świętości niebieskich, pchnął na szlak zwycięstw nad złem, żeby grzechy, wady powypędzać, by zakwitło miłością rodzinne szczęście, oczy dzieci i młodzieży były ufne, czyste,
a życie mężczyzn, kobiet i starców mężne, owocne, pogodne wiarą.
Przeto dziękujemy, Ojcze Święty, żeś nas wydostał z czerwonej niewoli, a teraz chcesz i uczysz, jak dom ojczysty, polski, wysprzątać z tego, co hańbi, rujnuje, zniewala, gubi. Dziękujemy za ojcowską i synowską troskę. Dziękujemy za modlitwy, upomnienia i ofiary Twoje, a w czymżeśmy Boga zdradzili i Ciebie zawiedli, zasmucili, przepraszamy.
Przepraszamy za zwątpienie, niedochowanie wierności, nieodpowiedzialne korzystanie z daru wolności.
Przyrzekamy, jak ten krzyż na Giewoncie, mocno trwać w wierze i tradycji chlubnej przodków naszych, a Ślubów Jasnogórskich Narodu Polskiego dochować. Jak ongiś książę Mieszko u zarania dziejów naszych ziemie polskie poddał Stolicy Apostolskiej, tak my, górale polscy, dzisiaj, 6 czerwca Roku Pańskiego 1997 u stóp krzyża
na Giewoncie, składamy hołd najukochańszemu Synowi gór, największemu z rodu Polaków, Papieżowi, Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II, zawierzając nasze rodziny, nas samych i te góry nasze, świadomi, że On nam przed Bogiem i ludźmi największej krasy dodaje swoim świętym pasterzowaniem.
Pomóż nam, Ojcze Święty, swoim błogosławieństwem wydostać się z wszelkiej śmierci do życia miłością prawdziwą i tak przejść próg nadziei w nowe, trzecie Tysiąclecie.
Panie Boże, prowadź!
